കൊന്നും കൊലവിളിച്ചും നടന്ന കുട്ടികാലം
1990 ഒരു മാര്‍ച്ച്‌ മാസത്തില്‍ ആണ് ഞാനെന്ന പ്രസ്ഥാനം
ജനിച്ചുവീണത് അന്നുമുതല്‍ നിന്‍റെ വീട്ടുകാര്‍ക്ക്
കഷ്ട്ടകാലം
തുടങ്ങി എന്ന് എന്‍റെ കൂട്ടുകാര്‍ പറഞ്ഞെങ്കിലും അന്നൊന്നും
ഞാന്‍ അത്
വിശ്വസിച്ചിരുന്നില്ല.. അങ്ങനെ വര്‍ഷങ്ങള്‍
കടന്നുപോയീ എനിക്ക് ഓര്‍മ്മവെച്ചു.. അതുവരെ
ബോധം
ഇല്ലാതെ കെടക്കുവായിരുന്നില്ല, വയസു നാലഞ്ചായി.. കുട്ടികാലം
വളരെയധികം
ആസ്വദിച്ചു തന്നെ വളര്‍ന്നു.. കളിക്കൂട്ടുകാര്‍
ഒരുപാട് ഒന്നും
ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിലും ഉള്ളത് തന്നെ ധാരാളം
ആയിരുന്നു.
അക്കാലത്ത് ഞങ്ങളുടെ
പ്രധാന വിനോദം എന്നും വൈകുന്നേരം
വീട്ടില്‍ നിന്ന് എങ്ങനെ തല്ലുകൊള്ളാം
എന്നായിരുന്നു.. അതിനു
കാരണം ഉണ്ട്, ഞങ്ങളുടെ വീടിന്‍റെ തൊട്ടടുത്താണ് ഞാന്‍
മുന്‍പുപറഞ്ഞ
പ്രസിദ്ധമായ പുഴ. അക്കാലത് ഇന്ന് വംശനാശം
വന്ന പലയിനം മത്സ്യങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു
ഉദാ: കയ്ലി,
പരണ,പാവല്‍ എന്നിങ്ങനെ.. ഇതൊന്നും നിങ്ങള്‍ കേട്ടിട്ടുപോലും
ഉണ്ടാവില്ല എന്നെനിക്കറിയാം. ഇത്തരത്തില്‍ ഉള്ള മീനുകളെ
തോര്‍ത്ത്‌ വെച്ചു അരിച്ചു
പിടികൂടുക എന്നിട്ട് അതിനെ വല്ല
കുപ്പിയിലോ പാത്രത്തിലോ വളര്‍ത്താം എന്ന
വിശ്വാസത്തില്‍
നിക്ഷേപിക്കുന്നു പക്ഷെ ഒരു മണിക്കൂറില്‍ കൂടുതല്‍ അതിനു
ആസുണ്ടാവില്ല അത് ചാവും. ഉടന്‍ അടുത്ത ഇരയെത്തേടി
തോര്‍ത്തുമായി
പുഴയിലെക്കിറങ്ങുന്നു... ഹിറ്റ്ലറുടെ
കോണ്‍സന്‍ട്രേഷന്‍ ക്യാമ്പിലെ അടിമകളെക്കാള്‍
കഷ്ട്ടം
ആയിരുന്നു എന്‍റെ കയ്യില്‍പെട്ട മത്സ്യങ്ങള്‍ക്ക്. ഇങ്ങനെ ‘കൊന്നും
കൊലവിളിച്ചും’ വയ്കുന്നേരം വീട് എത്തുമ്പോള്‍ നടയടി
എന്നൊരു സമ്പ്രദായം ഉണ്ട്,
അതുകഴിഞ്ഞ് മാത്രമേ
വീടിനുള്ളിലേക്ക് കടക്കാന്‍ കഴിയൂ..’ മീന്‍ നാറിയിട്ട്‌ വയ്യ
പോയി
കുളിക്കടാ.. ഈ വര്‍ഷം സ്കൂള്‍ ഒന്ന് തുറന്നോട്ടെ, അതുവരെ
അല്ലെ നീ ഇങ്ങനെ നടക്കൂ..’ അമ്മയുടെ സ്ഥിരം ഡയലോഗ്.പിന്നെ
കുളികഴിഞ്ഞു
ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞാല്‍ നേരെ എന്‍റെ
സ്നേഹിതന്‍റെ വീട്ടിലേക്ക് ഒരു ഓട്ടമാണ്,
കാരണം അക്കാലത്ത്
അവന്‍റെ വീട്ടില്‍ മാത്രമേ ടെലിവിഷന്‍ ഉള്ളൂ.. ഞാന്‍
ചെല്ലുമ്പോഴേക്കും അവന്‍റെ വീടിന്‍റെ മുറ്റം നിറയെ ആള്‍ക്കാര്‍
നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും,
പിന്നെ ടെലിവിഷന്‍ ഓണ്‍ ആക്കുന്നവരെ
പെണ്ണുങ്ങള്‍ പരസ്പരം നുണ പറച്ചിലും കുട്ടികള്‍
തമ്മില്‍
അടിപിടിയും ഒക്കെയാണ്. ആണുങ്ങളും എന്തക്കയോ
പറയുന്നുണ്ട്. പക്ഷെ
അക്കാലത്ത് ഞാന്‍ അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാന്‍
പോയിട്ടില്ല. ടിവി ഓണ്‍ ആയിക്കഴിഞ്ഞാല്‍
പിന്നെ എല്ലാവരും
അത് ഓഫ് ആക്കുന്നവരെ ശബ്ദ്ദം ഉണ്ടാക്കില്ല. അന്നത്തെ പ്രധാന
ടിവി പ്രോഗ്രാം ആയിരുന്നു ‘ഓം നമശിവായ പിന്നെ ജയ്
ഹനുമാന്‍. ഒരു ദിവസം വീട്ടില്‍
കഞ്ഞി വെച്ചില്ലെങ്കിലും ഈ
പ്രോഗ്രാം കാണാതിരിക്കാന്‍ കഴിയില്ലായിരുന്നു.. ദൈവങ്ങളെ
ടിവിയില്‍ കാണിക്കുമ്പോള്‍ എഴിച്ചു
നിന്ന് തൊഴുന്ന
അമ്മൂമ്മമാരെ കണ്ടു ഞാന്‍ അന്ന് ഒരുപാട് അത്ഭുതപെട്ടിട്ടുണ്ട്.
ഇന്നത്തെ കുട്ടികള്‍ കണ്ടാല്‍ ചിലപ്പോള്‍ ചിരിക്കും.. അവര്‍
ദൈവങ്ങളെ പോക്കറ്റില്‍
ഇട്ടുകൊണ്ട്‌ നടക്കുന്നവര്‍ ആണല്ലോ...,
അക്കാലത്ത് ഞങ്ങളുടെ പ്രധാന ഹീറോകള്‍
ആയിരുന്നു.
ശക്തിമാനും മൌഗ്ലിയും, ഇന്ന് ലോകത്തില്‍ എല്ലാവരും
ഏതെങ്കിലും രീതിയില്‍
ഹീറോകള്‍ ആണല്ലോ എന്നാല്‍
അക്കാലത്ത് ഇവര്‍ ആയിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ഹീറോകള്‍
പിന്നെ വീട്ടില്‍ നിന്ന്
സ്ഥിരം കൊള്ളുന്ന തല്ലില്‍ നിന്ന്
വെത്യസ്തമായി ചില തല്ലുകള്‍ കൊള്ളും, അതാണ്
പ്രധാനം
മാങ്ങഏറി ആയിരുന്നു എന്‍റെ നാട്ടില്‍ അക്കാലത്ത് ഒരുപാട്
മാവും തെങ്ങും
ഒക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നു.. റബ്ബറിനെകുറിച്ച് ആകെ
കേട്ടിട്ടുള്ളത് ‘റബ്ബര്‍ കട്ടയിലെ’
റബ്ബര്‍ ആയിരുന്നു. മാങ്ങ
കായ്ക്കുന്ന സീസന്‍ വരുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ നിക്കറിന്‍റെ
പോക്കറ്റ്
നിറയെ കല്ലുമായി ഇറങ്ങും പിന്നെ കണ്ണില്‍ കാണുന്ന
മാവിലേക്ക്‌ തുരുതുരെ
ഏറിയും പത്തു തവണ എറിയുമ്പോള്‍
ചിലപ്പോള്‍ ഒരു മാങ്ങ വീഴും , പക്ഷെ ആ മാവിന്‍റെ
അപ്പുറത്തുള്ള വീടിന്‍റെ ഓടോ, ഷീറ്റോ, വീടിന്‍റെ മുന്നില്‍
വെച്ചിരിക്കുന്ന മണ്‍
ചട്ടിയോ, അപ്പോള്‍ അതുവഴി പോയ
ആരുടെ എങ്കിലും തലയോ ഒക്കെ പോട്ടിയുട്ടുണ്ടാവും,
പിന്നെ
അന്നത്തെ കാര്യം പറയണ്ട... ‘വയ്കിട്ടു എന്താ പരിപാടി? എന്ന
ചോദ്യത്തിന്‍റെ
ഉത്തരം ആയിരിക്കും.. അടിയോടടി.. അമ്മ
അടിക്കാന്‍ ഓടിക്കുന്നു... ഞാന്‍ വിടിന്
ചുറ്റും ഓടുന്നു...
അവസാനം തല്ലുകൊള്ളാതെ
വീട്ടില്‍ കയറാന്‍ പറ്റില്ല ആ
അടിക്കു പക്ഷെ വേദന ഇത്തിരി കൂടുതല്‍ ആയിരിക്കും
കാരണം
ഇതില്‍ വാദിഭാഗം നാട്ടുകാര്‍ ആയിരിക്കും
